O naszej Parafii w Gościu Niedzielnym
Przypominamy tekst umieszczony w gdańskim dodatku Gościa Niedzielnego (wydanie z 19 marca 2023).
Tekst autorstwa Piotra Piotrowskiego dostępny jest na tej stronie.
Kościół pw. Matki Boskiej Bolesnej w Gdyni-Orłowie jest miejscem żywego, rozwijającego się duszpasterstwa.
Wierni z całego Trójmiasta przyjeżdżają, by uczestniczyć w nabożeństwach do Matki Bożej Siedmiu Boleści i św. Rity.
Najwcześniejsze wzmianki o kościele w Gdyni-Orłowie pochodzą z XVI wieku.
Jednak niektóre źródła wskazują, że świątynia istniała tu już w XIV wieku. Zachowane w dzisiejszej świątyni prezbiterium jest pozostałością po kościele wzniesionym w latach 1568–1572 przez Gergena Rosenberga, wówczas głównym miejscu kultu w Małym Kacku.
Około 1585 r. świątynia ta została rozbudowana przez Jerzego Rosenberga, syna Gergena, rajcę, burgrabię królewskiego i burmistrza Gdańska. Jednym z dowodów fundacji jest olejny obraz wotywny (znajdujący się w Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie), przedstawiający klęczącego przed krzyżem mężczyznę w zbroi, datowany na przełom XVI/XVII wieku.
W dolnym narożu dzieła widnieje herb donatora, przedstawionego jako klęczący mężczyzna, który należał do rodu Rosenbergów.
Przynależność świątyni wzniesionej przez Rosenberga jest kwestią sporną – nie jest pewne, czy należała ona do katolików czy luteranów. Przypuszcza się, że istniały dwa obiekty kościelne w tym samym czasie i były własnością obu wspólnot wyznaniowych.
Obecne prezbiterium kościoła MBB w Orłowie stanowi w znacznej części fragment pierwszego kościoła.
Był to kościół orientowany na planie krzyża łacińskiego z drewnianą wieżą, będącą elewacją zachodnią kościoła. Budynek był niski i przysadzisty, w kształcie charakterystycznym dla wiejskiego pejzażu pomorskiego.
W czasie II wojny światowej kościół bardzo ucierpiał – zniszczone zostały dobudówka, wieża z dzwonem i plebania. Zaraz po wojnie zdecydowano, że w świątyni prowadzone będzie duszpasterstwo dla tej części Gdyni, którą dziś obejmuje parafia orłowska.
Zadanie powierzono ks. Stefanowi Kwiatkowskiemu. Był to przedwojenny wikariusz w Małym Kacku i okupacyjny wikariusz na Grabówku, kapłan mocno związany z Gdynią. Jeszcze w 1945 r. ks. Kwiatkowskiego nominowano na administratora parafii.
W 1952 r. biskup chełmiński przysłał do Orłowa pierwszego wikariusza ks. Stanisława Zawackiego.
Stary kościół nie mógł pomieścić wiernych nowej parafii orłowskiej. Po wielu staraniach uzyskano zgodę komunistów na maksymalne powiększenie świątyni – zbudowania korpusu trzynawowego i wieży. Kościół wzniesiono w stanie surowym w 1949 r. W tej formie istnieje do dziś.
Prawdziwą perłą wśród wyposażenia nowej części kościoła jest ambona ze starego kościoła, wykonana w 1648 r.
Ksiądz Zawacki całe swoje kapłańskie życie związał z orłowską parafią – od 1973 r. był proboszczem aż do śmierci w 1998 roku.
Jego następcą był przez prawie 20 lat ks. kan. Krzysztof Rybka.
Od 28 maja 2017 r. proboszczem jest ks. kan. Tomasz Biedrzycki, jednocześnie dziekan dekanatu Gdynia-Orłowo.
– Najważniejsze w liczącej ponad 8 tys. wiernych parafii są dzieła duszpasterskie. To miejsce żywego kultu. Każdego 22. dnia miesiąca odprawiamy nabożeństwo do św. Rity, z różami w rękach. Jako parafia jesteśmy w posiadaniu jej relikwii.
W każdy poniedziałek w kościele odmawiamy Różaniec do Siedmiu Boleści Matki Bożej według objawień z Kibeho. Intencją jest podjęcie przez świat żalu za popełnione grzechy.
Na oba wydarzenia przybywają do nas wierni z całego Trójmiasta, zarówno dużego, jak i małego.
Dwa razy w roku odprawiamy też 24-godzinne nabożeństwo męki Pańskiej według objawień włoskiej mistyczki Luizy Piccaretty – mówi proboszcz.
Kolejne inicjatywy duszpasterskie to m.in. listopadowy wieczernik modlitwy, czyli 3 dni modlitewnego uwielbienia. Codziennie w kościele odbywa się też godzinna adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy. W tym roku do świątyni zostaną wprowadzone relikwie św. o. Maksymiliana M. Kolbego.
Orłowska parafia to również wiele wspólnot – są tu: Wspólnota Uwielbienia, Domowy Kościół, Legion Maryi, LSO, Marana Tha, Żywy Różaniec, chór parafialny, wspólnota młodych Emanuel, zespół Immaculata. Działa także poradnictwo rodzinne i parafialna biblioteka.
W obraz życia religijnego parafii wpisuje się też działalność żeńskich zgromadzeń zakonnych. Swoje domy mają tu siostry dominikanki, serafitki, karmelitanki i urszulanki. – Kontynuujemy dzieło poprzedników, którzy rozbudowali i upiększyli kościół.
Najbliższe plany inwestycyjne to remont okien w naszej zabytkowej świątyni, do której zapraszam wszystkich na wspólną modlitwę – dodaje ks. kan. Biedrzycki.